روش هاي حمل مصدوم :

تعریف حمل :

جا به جایی و انتقال مصدوم به روش صحیح از محل حادثه به محل امن را حمل
می گویند. حمل یکی از مهمترین و حیاتی ترین ارکان فوریتهای پزشکی است  و باید طوری صورت گیرد که هیچگونه عارضه ای برای مریض ایجاد نشود.

حمل مصدوم بستگی به عوامل زیر دارد :

·     وضع وحال مصدوم

·    وزن مصدوم

·    مسافتی که باید طی  شود.

·    تعداد امدادگران (نجاتگران)

در شرايط زيربايد مصدوم راقبل از هر اقدامي منتقل كرد :

الف- وقتــي كه از محيط اطراف ، خطري متوجه مصـدوم باشـد ؛ مثـل خطـر ريزش كوه ، آتش سوزي ، جاده اتوبان و… .

ب- وقتي كه مصدوم صدمه شديد و تهديد كننده حياتي دارد و براي كمك رساني دسترسي به او مشكل است.

ج- وقتي كه مصدومي راه كمك رساني به ديگر مصدومين را كه حال خوبي ندارند مسدود كرده است.

تعریف برانکارد:

وسیله ای که برای حمل و جا به جایی مصدوم استفاده می شود را برانکارد می گویند. از این وسیله برای انتقال مصدومان بد حال ، مصدومانی که دچار آسیبهای شدید شده باشند و یا حمل مصدوم در مسافت های طولانی استفاده می شود.

انواع برانکارد:

برانکارد استاندارد: از میله های فلزی یا چوبی و بستر برزنتی ساخته شده است، دارای نوارهایی جهت محافظت مصدوم می باشد.

برانکارد تاشو: مشابه نوع استاندارد است ولی از وسط تا می شود، سبک  و مناسبترین نوع برانکارد می باشد. این نوع  برانکارد را میتوان  به راحتی به صورت ساک دستی یا کوله پشتی  حمل کرد.

برانکارد چرخدار: طول این نوع برانکارد قابل تنظیم است وپایه های آن را میتوان در هر ارتفاعی قرار داد. در بعضی از انواع آن هم به صندلی چرخدار تغییر شکل میدهد، میله های محافظ دارد و از سقوط مصدوم جلوگیری میکند، راحت وبا کمترین نیرو در ماشین قرار میگیرد.

برانكارد شكسته بندي : اين نوع كه به برانكارد ارتوپدي معروف است قابل تنظيم بوده و براي بلند كردن مصدوم و گذاشتن او در آمبولانس يا روي تخت چرخدار بدون آنكه وضعيتش تغيير پيدا كند، استفاده مي شود. از اين برانكارد براي حمل مصدوم در مسافت هاي دور استفاده نمي شود. مي توان طول آنرا بسته به اندازة مصدوم تنظيم كرد.

برانكارد نيل رابرتسون : ايــن بــرانـكارد از برزنت ضخيم ، محكم و خيزران ساخته شده که براي بالا آوردن مصدوم هايي كه در حفره يا گودال عميق يا دره افتاده اند و همچنين پايين آوردن مصدوم از ارتفاعات كوهستاني استفاده مي شود.

برانکارد ابداعی: در مواقعی که برانکارد در دسترس نیست می توان با وسایلی چون؛ لباس، پارچه ضخیم ، پتو ودو میله چوبی یا فلزی برانکارد ساخت.

بک برد : وسیله ای است چوبی یا  فایبرگلاس،  به طول نزدیک 2 متر که برای  حمل مصدومینی که دارای ضایعه نخاعی یا گردنی هستند بکار میرود. بک برد یا تخته بلند کمری در دو نوع بلند برد کوتاه برد می باشد. برای ثابت کردن مصدوم بر روی بک برد از 11 الی13 عدد  باند  سه گوش استفاده می شود. در این نوع حمل ، مصدوم هیچگونه جابه جایی روی بک برد ندارد و می توان آن را چرخاند

توانايي حمل و انتقال مصدوم :

براي حمل مصدوم با توجه به تعداد امدادگران و وسایل موجود ‌، روش حمل کردن فرد آسيب ديده فرق مي کند که به صورت های زير عمل مي کنيم :

الف) حمل های یک نفره :

1. حمل آغوشي                               2 . حمل کششي

3 .حمل عصایی                                4 . حمل کولی

5 . حمل يک دست و يک پا

حمل آغوشي(گهواره ای) :

این نوع حمل اغلب براي افراد سبک وزن و کودکان استفاده مي شود . بدين منظور بايد يك دست خود را در ناحيه كتف ها و دست ديگر را زير زانوهاي مصدوم قرار داده و او را بلنـــد كنيد.

حمل کششي :

اين روش در مواردي مانند آتش سوزي كه اتاق پر از دود است استفاده مي شود و براي مصدوميني كه در شانه ها، بازوها و دست ها شكستگي نداشته باشند و مصدوميني كه وزن آنان از وزن كمك دهنده بيشتر باشد، به كار مي رود. دراين روش، در حالي كه مصدوم به پشت مي خوابد، مچ دست هايش را به هم ببنديد. سپس زانو بزنيد به طوري كه زانوهاي شما دو طرف بدن مصدوم ودستانتان زير بغل وي قرار گيرد.آنگاه دستان مصدوم را دور گردن خود بيندازيد و چهار دست و پا حركت كنيد و او را بكشيد.

علاوه بر بستن مچ دست میتوان از روشهای زیر برای حرکت دادن مصدوم استفاده کرد:

-     
زير بغل فرد را ميگيريم.  

-      از لباس فرد استفاده مي کنيم.

-      مچ پاهاي فرد را مي گيريم.

 حمل عصايي(تكيه گاه) :

این نوع حمل در افراد هوشیاری كه دارای صدمات خفيف هستند و یا از يك پا صدمه ديده اند و مي توانند با كمك افراد ديگر راه بروند، کاربرد دارد. بعد از آتل بندي یا بيحركت كردن عضو، كمك دهنده بايد درسمت پاي سالم مصدوم قرار گرفته، يك دست خود را دور كمر وي بگيـــرد و با دست ديگر، دست مصدوم را دورگردن خود حلقه كند. بدين ترتيب مصدوم مي توانــد با جهش به حركت ادامه دهد.

نحوه بلند کردن مصدوم برای حمل عصایی :

حمل کولي :

در مواقعي كه مسافت طولاني باشد ومصدوم نيز در قسمت نخاع و احشاء شکمی آسيب نديده باشد، كمك دهنده دست هاي خود را از زير زانوهاي مصدوم عبور داده، مچ دست هاي او را مي گيرد. در صورت بيهوش بودن مصدوم مي توانيد مچ دست هاي او را با باند يا طناب ببنديد. حتي در حين عبور از بلندي مي توانيد مصدوم را با شال به خود ببنديد.

حمل یک دست ویک پا (حمل آتش نشان):

این حمل در مسافت هاي طولاني براي افرادي كه آسيب جدي از قبيل: شكستگي ، صدمات مغزي، آسیب دیدگی به شکم و لگن ندارند مورد استفاده قرار می گیرد. در بين آتش نشانها به منظور نقل و انتقال مصدومين و در بين ناجيان غريق جهت خارج نمودن هر چه بيشتر آب از معده و رية مغروقين درحين خروج از صحنه آسيب بكار مي رود .

ب) حمل های دو نفره :

1. حمل دومچ:

اين نوع حمل شامل ساخت يك نشيمنگاه راحت همراه با چفت شدن يك دست در زير و دست ديگر در پشت مي باشد.می بایست در نزديكي باسن مصدوم زانو زده و به آرامي وي را به حالت نشسته در آوريم و يكي از دستان خود را با دست كمك دهنده ديگر در پشت وي قلاب كرده تا بصورت تكيه گاه در آيد و سپس دستان ديگر خود را از زير ران او عبور داده تا در زير، از ناحيه مچ( دست) به يكديگر قفل شوند و بعد به ترتيبي كه تعادل وي برهم نخورد به آرامي و همزمان شروع به بلند كردن مصدوم نمایید.

2. حمل سه مچ:

درمصدومی که یکی از پاهایش آسیب دیده ولازم است برای حمل محافظت شود،ویازمانیکه مصدوم درحالت نشسته می تواند حمل شود و لازم است که پشت او را نگاه دارند، از این روش استفاده می شود. دو كمك دهنده مقابل يكديگرمي ايستند ومچ دست های خود را مانند شکل می گیرند.

3. حمل چهار مچ:

این حمل در مصدوميني که آسيب جدي نديده اند به کار میرود. روش کار بدین صورت است که دو كمك دهنده مقابل يكديگر مي ايستند و هر يك مچ دست راست خود را با دست چپ مي گيرد و در همين حال با دست راست خود، مچ يا ساعد دست چپ شخص مقابل را ميگيرد.

4. حمل زنبه ای:

اين روش براي مصدوميني كه از ناحيه سينه و شكم مشكل دارند و همچنين براي عبور از گذرگاه هاي باريك و يا گذاشتن بيمار بر روي برانكارد استفاده مي شود. اگر اين كار براي گذاشتن مصدوم روي صندلي يا برانكارد انجام بگيرد بايد نفر دوم رو به بيمار باشد.

5. حمل با صندلي :

گاهي اوقات كمك دهنده مجبور است جهت حمل مجروح از صندلي استفاده كند ، اگر بخواهيم يك بيمار سنگين وزن را روي صندلي بنشانيم بايد صندلي را روي زمين خوابانده، بيمار را با دقت بكشيم و روي صندلي قرار دهيم. در صورتي كه بيمار بيهوش باشد مي توانيم او را به صندلي ببنديم سپس به كمك شخص ديگر ، دوطرف صندلي و يا پشت وجلو آن را گرفته، حركت مي کنيم.

ج) حمل های گروهي :

براي انتقال مصدوم از محيط خطــر ، بخصوص اگر مصــدوم بيهوش است و يا آسيب جدي ( مثل ستون فقرات ) ديده است به کار می رود. در این حمل تعداد کمک دهندگان بيش از دو نفر می باشد.

انواع حمل های گروهی :

ü حمل آغوشي گروهي

ü حمل با برانکارد

ü حمل با پتو

ü حمل زيگزاگي

حمل با بک برد (تخته بلند کمری):  

بیشتر در مصدومینی که دچار شکستگی ستون فقرات یا گردن شده اند بکار میرود. در این  نوع حمل، مصدوم توسط 11 الی 13 باند سه گوش یا تسمه محکم (طبق شکل صفحه بعد) به بک برد فیکس ومحکم می گردد. مصدوم طوری به بک برد ثابت  می شود که حتی با چرخش یا تغییر وضعیت وی به هیچ وجه جا به جا نمی شود.