آلرژی (حساسیت)
واکنش بیش از حدمعمول سیستم ایمنی بدن نسبت به عوامل گوناگون (مثلا گرده‌ی گل و برخی داروها) را گویند. از آنتی هیستامین‌ها و در موارد شدید از کورتون‌ها برای کنترل این اختلال استفاده می شود. همچنین اسپری‌های بینی داروهای ضد آسم برای آبریزش بینی (رینیت آلرژیک) تجویز می گردد.
علائم آلرژی در انواع مختلف آن عبارتند از:
1. نوع خفیف: خارش و آبریزش از چشم و بینی (رینیت).
2 – نوع متوسط: علائم در بخش های مختلف بدن منتشر می‌شود و علاوه بر موارد فوق به خارش گلو و تنگی نفس منجر می‌شود.
3 – نوع حاد (آنافیلاکسی): انتشار آلرژی در سراسر بدن با علائم شدید در مدت کوتاه که با افت شدید فشارخون، گرفتگی عضلات، درد معده، تهوع و اسهال و همراه است. آنافیلاکسی در موارد شدید می‌تواند منجر به تهدید حیات شود. حساسیت به پنی سیلین‌ها از این دسته است.

حساسیت فصلی 

یکی از حساسیت‌های شایع که در فصول مختلف به ویژه بین ماه‌های فروردین تا شهریور به دلیل وجود گرده گیاهان در هوا رخ می دهد. عطسه، آبریزش بینی، خارش و آبریزش چشم ها، احساس خارش در سقف دهان و پشت گلو از نشانه های این نوع حساسیت هستند. شست وشوی سینوس‌ها و مجاری بینی با سرم شستشو، تجویز آنتی هیستامینها و در مراحل حاد آن کورتون‌ها، روش‌های درمان این بیماری به حساب می‌آیند. بهترین راه برای پیشگیری از این بیماری این است که شخص در معرض گرده افشانی قرار نگیرد.

کهیر 

واکنش آلرژیک حاد یا مزمن به شکل ورم گرد و سرخ بر روی پوست است که با خارش شدید همراه می باشد. بهترین درمان کهیر شناسایی عامل مسئول و اجتناب از تماس مجدد با آن می باشد. برای کنترل کهیر از آنتی هیستامین‌ها (مخصوصاً کلماستین) و کورتون‌ها به صورت خوراکی یا تزریقی استفاده می گردد. انواع آن عبارتند از کهیر حاد که کمتر از 6 هفته طول می‌کشد و کهیر مزمن که بیش از 6 هفته طول می‌کشد.

بیماری حرکت (بیماری مسافرت)

بیماری حرکت به حالت تهوع و سرگیجه ناشی از مسافرت با وسایل نقلیه اطلاق می‌شود و علت اصلی آن اختلال‌ در مجاری‌‌ گوش‌ داخلی‌ می‌باشد. با مصرف غذای سبک قبل از مسافرت می‌توان از بروز بیماری حرکت جلوگیری نمود. برای درمان آن از برخی آنتی‌هیستامین‌ها (دیفن هیدرامین، دیمن هیدرینات، سیناریزین) و برخی از داروهای گوارشی (هیوسین و اندانسترون) استفاده می‌شود.

 داروهای ضد حساسیت (آنتی‌هیستامین‌ها)

توصیه‌ها و نکات: چون باعث خواب آلودگی می‌شوند، پس از مصرف باید از رانندگی و سایر امور نیازمند به هوشیاری کامل پرهیز کرد. لوراتادین و ستیریزین در بین آنتی‌هیستامین‌ها کمترین میزان خواب آلودگی را دارند. چون در طولانی مدت باعث خشکی دهان و پوسیدگی دندان می‌شوند رعایت بهداشت دهان و دندان ضروری است.
دیفن هیدرامین: علاوه بر اثرات آنتی‌هیستامینی خود، به عنوان ضد سرفه (بصورت تماس موضعی با گلو: غرغره) و ضد علایم شبه پارکینسونیسم (سندرم خارج هرمی) تجویز می‌شود. در نوزادان زیر 2 سال با احتیاط مصرف شود.
دیفن هیدرامین کامپاند: در واقع ترکیب یک دارو از خانواده‌ی آنتی هیستامین‌ها (دیفن‌هیدرامین) با یک ماده‌ی شل کننده‌ی خلط (آمونیوم کلراید) می‌باشد. بنابراین علاوه بر کلیه‌ی ویژگی‌های دیفن هیدرامین، خروج خلط را تسهیل می‌کند. مصرف این دارو در نوزادان زیر 2 سال توصیه نمی‌شود.
دیمن‌هیدرینات: دیمن‌هیدرینات بصورت عامیانه با عنوان قرص ماشین یا قرص مسافرت شناخته می‌شود. دیمن‌هیدرینات، دیفن‌هیدرامین و سیناریزین جهت پیشگیری از بروز بیماری حرکت (سرگیجه و حالت تهوع در مسافرت) تجویز می‌گردند.
آنتی هیستامین دکونژستانت: ترکیب یک دارو از خانواده‌ی آنتی‌هیستامین‌ها (کلرفنیرامین) با یک دارو از دسته‌ی داروهای ضد احتقان بینی (سودوافدرین) می‌باشد. بنابراین کلیه ویژگی‌های هر دو خانواده در مورد آن صدق می‌کند.
سیپروهپتادین: دارای اثر افزایش اشتها هم می‌باشد.

اگر علاقه دارید تکنسین داروخانه شوید باید دوره های آموزش تکنسین داروخانه را بگذرانید.