پسوریازیس

پسوریازیس بیماری پوستی مزمن خودایمنی است که با افزایش بیش از حد سلول‌های پوستی باعث ریختن آن‌ها می‌شود. پسوریازیس واگیردار نیست. شایع‌ترین نوع آن پسوریازیس پلاک‌مانند است که با ناحیه‌هایی قرمزرنگ با پوششی نقره‌ای و سفید از سلول‌های مرده پوست مشخص می‌شود. پسوریازیس در هر نقطه‌ای از بدن مانند زانو، آرنج، پوست سر و کف دست و پا می‌تواند مشاهده شود و با سایر شرایط جسمی جدی مانند دیابت، بیماری‌های قلبی و افسردگی در ارتباط است. باور براین است که پسوریازیس یک بیماری ژنتیکی است و محرک‌های آن استرس، صدمه به پوست، برخی داروها و عفونت می‌باشد. پسوریازیس اغلب در سنین جوانی شروع می‌شود، اما می‌تواند در هر سنی از دوران نوزادی تا سنین کهولت شروع شود. زنان و مردان تقریباً به یک نسبت به این بیماری مبتلا می‌شوند. این بیماری درمان قطعی ندارد، اما داروهایی وجود دارند که با استفاده از آنها، پسوریازیس کنترل می‌شود. 

 داروهای ضد پسوریازیس

توصیه‌ها و نکات آسیترتین: لازم است زنان در سنین باروری از طریق دو روش پیشگیری همزمان، حداقل یک ماه قبل از شروع درمان تا سه سال پس از پایان درمان با این دارو از بارداری جلوگیری کنند. مردان و زنانی که این دارو را مصرف می‌کنند نباید حین مصرف تا سه سال پس از قطع درمان خون اهدا کنند. بیماران باید از مصرف هرگونه الکل حین درمان با این دارو تا دو ماه پس از قطع درمان پرهیز کنند.

اگر علاقه دارید تکنسین داروخانه شوید باید در دوره های آموزش تکنسین داروخانه شرکت کنید.