خواسته پرستاران معترض چیست؟

تجمع پرستاران بیمارستانهای دولتی در روزهای اخیر در شهرهای مختلف در اعتراض به رسیدگی نشدن به مطالبات صنفی و معیشتی خود در برخی شهرها دست به اعتراض و تجمع زده‌اند. موضوعی که کار را به شورای امنیت کشور کشانده است، اما پرستاران معترض چه می‌خواهند؟

به گزارش ساعت سلامت، جامعه پرستاری ایران با حدود ۲۷۰ هزار شاغل در بخش‌های مختلف دولتی، خصوصی، عمومی و خدمات مراقبت در منزل در صف اول خدمات مراقبتی هستند و سهم مهمی در ارائه خدمات سلامت به مردم دارند اما برخی از این گروه‌ها به خصوص پرستاران شاغل در بیمارستانهای دولتی نسبت به تعویق در پرداخت برخی مزایای شغلی مثل کارانه و اضافه کار و البته فشار کاری بالا همراه با اضافه کاری اجباری با دستمزد پایین اعتراض دارند. اعتراض پرستاران در روزهای اخیر بیشتر ناشی از انباشت خواسته‌های بر زمین مانده آنها در سالهای گذشته است. به همین علت انتظار برای حل دفعی همه آنها معقول به نظر نمی‌رسد. مسائلی مانند اجرای درست قانون تعرفه گذاری خدمات مراقبتی در بیمارستانها، قانون ارتقای بهره وری و قانون مشاغل سخت و زیان آور.

مهمترین گروه مخاطب اجرای این قوانین پرستاران شاغل در بیمارستانهای دولتی هستند که حدود ۱۴۰ هزار نفر از جامعه بزرگ پرستاری کشور را شامل می‌شوند. پرستارانی که اتفاقا قانون تعرفه گذاری و ارتقای بهره وری فقط برای آنان اجرا شده و هنوز این قوانین برای پرستاران بخش خصوصی و غیر دولتی اجرا نشده است.

درآمد پرستاران با وجود سختی شغل پایین است

بررسی‌های کارشناسی نشان می‌دهد مهمترین مساله پرستاران بخش دولتی کمبود درآمد است. درآمدی که بخشی از آن به صورت حقوق ماهانه با مبالغ کم حدود ۱۲ تا ۱۵ میلیون تومان به صورت مرتب و بدون تاخیر پرداخت می‌شود. مبالغی که در حد حقوق مصوب وزارت کار برای کارگران است.

به نظر می‌رسد آنچه مورد اعتراض پرستاران است حقوق پایین آنان در حکم کارگزینی درج شده نیست زیرا بر اساس قراردادهای رسمی میزان حقوق دریافتی را مانند سایر کارکنان دولت برای کار در بیمارستان دولتی پذیرفته‌اند. آنچه بیشتر مورد اعتراض پرستاران است، نحوه اجرای قانون تعرفه گذاری، تفاوت و تبعیض در مبلغ کارانه ناشی از اجرای این قانون بین پرستاران و به خصوص تاخیر در پرداخت کارانه است که اکنون به طور میانگین حدود ۸ ماه در کشور تاخیر دارد. میزان کارانه پرستاران متفاوت است و بر اساس میزان خدمت و رده شغلی از ماهانه دو میلیون تومان تا ماهی ۱۵ میلیون تومان برای مترون‌ها و مدیران پرستاری متفاوت است. میانگین رقم کارانه ماهانه پرستاران عددی بین ۴ تا ۸ میلیون تومان است که علاوه بر حقوق ماهانه باید به حساب پرستاران واریز شود. به این ترتیب رقم کارانه دریافتی پرستاران می‌تواند تا بیش از ۵۰ درصد حقوق پرستاران را در بر بگیرد بنابراین پرستاران روی این درآمد برای تامین معاش خود حساب باز می کنند و به همین علت تاخیر در پرداخت آن می‌تواند زندگی و معیشت آنها را با مشکل مواجه کند. مشکل بسیار مهم دیگر پرستاران به خصوص در بخش دولتی اضافه کار اجباری است که به علت کمبود شدید پرستار در بیمارستانهای دولتی اتفاق می‌افتد.

کمبود ۱۴۰ هزار پرستار در بیمارستانهای دولتی

تعداد پرستاران شاغل در بخش خصوصی اکنون حدود نصف تعداد مورد نیاز است، به طوری که برای حدود ۱۶۰ هزار تخت بیمارستانی کشور با نسبت استاندارد ۱.۸ پرستار به ازای هر تخت، به حدود ۲۸۸ هزار پرستار در کشور نیاز است، در حالی که به گفته دکتر عباس عبادی معاون پرستاری وزارت بهداشت تعداد پرستاران شاغل در بخش دولتی حدود ۱۴۰ هزار نفر و نصف حداقل پرستار مورد نیاز است.

کمبود حدود ۱۴۰ هزار پرستار در بخش دولتی باعث شده برای اداره بخش‌های بیمارستانی، پرستاران موجود به اضافه کاری اجباری مجبور شوند. اضافه کاری که ماهانه ۸۰ و گاهی ۱۰۰ ساعت هم می‌شود و در عوض رقمی که به عنوان حق اضافه کار اجباری به پرستاران پرداخت می‌شود عددی بین ۲۰ تا ۲۵ هزار تومان به ازای هر ساعت کار است رقمی که به گفته احمد نجاتیان رئیس کل سازمان نظام پرستاری حتی پول تاکسی و رفت و آمد پرستاران به بیمارستان هم نمی شود. اکنون پرستاران شاغل در بیمارستانهای دولتی که سالها صبوری کرده و این مشکلات را تحمل کرده‌اند، در اعتراض به این دو مشکل فوری یعنی تاخیر در پرداخت کارانه و اضافه کاری و رقم پایین اضافه کاری در شهرهای مختلف دست به تجمع می‌زنند و خواستار رسیدگی مسئولان هستند. این تجمعات از کرج و بعد شیراز شروع شد و اکنون به مشهد و یاسوج کشیده شده است. تجمعاتی که البته با ورود مسئولان صنفی و اجرایی در سازمان نظام پرستاری و وزارت بهداشت با پرداخت بخشی از عقب ماندگی تعرفه‌ها در کرج و شیراز به پایان رسید.

اختصاص ۷ هزار میلیارد تومان برای پرداخت بخشی از کارانه پرستاران