آدرس محل تشکیل کلاسها :
میدان انقلاب خیابان آزادی روبه روی ایستگاه بی آرتی قریب نبش خیابان والعصر پلاک ۱۰۹ ساختمان پزشکان تمجیدی طبقه ۴
پست الکترونیک :Elme.salamat@gmail.com
تلفن های مرکز آموزش:
02166575754
09010580311
در مصرف صحیح داروهای خوراکی چند موضوع حائز اهمیت است: مصرف آب همراه دارو، رعایت فاصله بین دارو و غذا و رعایت حجم مصرف داروهای مایع.
مصرف آب همراه غذا: موجب جلوگیری از بروز ازوفاژیت و تسریع انحلال دارو و درنتیجه تسریع جذب آن میشود.
فاصله بین غذا و دارو: ناشتا: از شش ساعت قبل معده خالی باشد و تا یک ساعت پس از مصرف دارو هم خالی بماند. قبل غذا (معده خالی): از دو ساعت قبل معده خالی باشد و تا یک ساعت بعد هم خالی بماند. بعد غذا، همراه غذا (معده پر): حداکثر تا نیم ساعت پس از صرف غذا، دارو مصرف شود.
حجم مصرف داروهای مایع: قاشق چایخوری: تقریباً 5/2 میلیلیتر؛ قاشق مرباخوری: تقریباً 5 میلیلیتر؛ قاشق غذا خوری: تقریباً 10 میلیلیتر؛ لیوان: 250 میلیلیتر؛ پارچ: 4 لیوان = 1 لیتر
ابتدا باید شیشه حاوی پودر را به خوبی تکان داد تا اگر ذرات پودر به هم چسبپیدهاند از هم جدا شوند. آمادهسازی سوسپانسیون باید در دو مرحله انجام شود، ابتدا باید کمیآب جوشیده سرد شده را تا نصف خط نشانه اضافه کرد و به خوبی تکان داد. پس از دقایقی چون انحلال و جذب سطحی در حال انجام است سطح سوسپانسیون مقداری پایین میآید. دوباره باید آب جوشیده سرد شده را این بار تا خط نشانه اضافه نمود. قبل از هر بار مصرف هم باید شیشه را به خوبی تکان داد.
قبل از مصرف درصورتیکه پن در یخچال نگهداری شده است باید با محیط هم دما شود (غلطاندن بین دستان). هنگام مصرف اولین کار متصل کردن نیدل (سرسوزن) است. برای این کار باید ابتدا درپوش کاغذی سرسوزن را جدا نمود. سپس سرسوزن به طور مستقیم و محکم به سر پن متصل شده و درپوش سوزن جدا میشود. در ادامه میبایست پیچ تنظیم کننده مقدار دارو را که در انتهای قلم قرار دارد 1 یا 2 واحد چرخانده و برای اطمینان از عملکرد صحیح مقداری دارو را بیرون ریخت. حال نوبت انتخاب دوز مناسب برابر با تجویز پزشک است. پس از تنظیم مجدد دوز با چرخاندن پیچ تنظیم کننده، باید محل تزریق را با الکل ضدعفونی نمود. پس از ورود سوزن به بدن با فشردن دکمه بالای پن دارو تخلیه میشود. پس از اتمام تزریق ضمن تمیز کردن محل، سرسوزن را باید ضمن بستن دوباره درپوش، در سطل زباله انداخت.
بسیاری از بیماران اسپریها را اشتباه مصرف کرده و نتیجهی درمانی مطلوب را نمیبینند، از این رو آموزش بیمار در مورد نحوهی مصرف اسپری بسیار حائز اهمیت است. طرز صحیح مصرف اسپری دهانی به این صورت است که ابتدا باید تا جای ممکن خلط را از گلو خارج نمود. نوشیدن آب و مرطوب شدن گلو باعث افزایش نفوذ دارو به سیستم تنفسی میشود. هنگام مصرف اسپری دهانی بهتر است شخص در حالت ایستاده و سر رو بالا باشد (یا نشسته و سر کمیمتمایل به بالا و عقب). سپس باید دهانه اسپری را رو به قسمت انتهای گلو، داخل دهان قرار داده و با لبها دور آن را گرفت. سپس میبایست به آرامینفس را بیرون داده و تا جای ممکن هوای ریهها را تخلیه کرد. در ادامه در حالیکه دم عمیقی انجام میگیرد باید به طور همزمان قسمت بالای اسپری را فشار داده و نفس عمیق کشید و چند ثانیه آن را نگاه داشت و سپس به آرامیتخلیه نمود. بین دو پاف اسپری باید چند دقیقه فاصله گذاشت. بهتر است پس از اتمام مصرف، دهان را با آب شستشو داد تا اگر دارویی در داخل دهان باقی مانده، خارج شود. Spacer (دم یار، آسم یار، آسان نفس) نام وسیلهایست که برای مصرف راحتتر اسپری مخصوصاً در اطفال و سالمندان استفاده میشود. روش استفاده کاملاً شبیه فوق است با این تفاوت که اسپری درون دم یار زده میشود و چون فاصله اسپری از حلق بیشتر میشود سرعت حرکات ذرات دارو کاهش یافته و برخورد با حلق و رسوب آن در دهان کاهشمییابد.
اگر شما علاقه دارید تکنسین داروخانه شوید باید در دوره های آموزش تکنسین داروخانه شرکت کنید.
مصرف صحیح دارو، حلقه فراموش شده زنجیره درمانی
روش صحیح مصرف دارو یکی از ارکان اصلی درمان بیماری و پیشگیری از بروز عوارض جانبی و حلقه سوم زنجیره داردرمانی است. متاسفانه معمولاً پیگیری دقیق وضعیت بیمار توسط پزشک و داروساز صورت نمیگیرد، لذا اطلاع دقیق بیمار در خصوص نحوه و میزان مصرف دارو بسیار حائز اهمیت است. دقت به توصیههای پزشک و داروساز از ابتدا تا انتهای دوره درمان حائز اهمیت است. مقدار دارویی که بیمار باید مصرف کند، توسط پزشک محاسبه و در نسخه قید میگردد. تنها کاری که بیمار باید انجام دهد این است که دقیقا مطابق توصیه پزشک و داروساز، دارو را مصرف کند. افراد بدون مشورت با پزشک نباید با با مشاهده ابتداییترین علایم بهبودی یا مشاهده اولین عوارض جانبی، دارو را خودسرانه قطع کنند. حتی با وجود مشاهده علایم بهبودی، باید دوره درمان را کامل کرد و با بروز عوارض جانبی غیر قابل تحمل، حتما با پزشک مشورت شود تا در صورت نیاز داروی جایگزین تجویز گردد. بیمار باید مطابق دستور پزشک داروی خود را به مقدار تجویز شده مصرف نماید، زیرا مصرف کم یا زیاد داروها به نفع بیمار نیست. در صورتی که دارو کمتر از مقدار تجویز شده مصرف شود، ممکن است نتواند بیماری را درمان کند (مصرف کمتر از حداقل دوز موثر)؛ و اگر بیش از اندازه مصرف شود موجب تشدید عوارض جانبی ناخواسته و مسمومیت میشود (مصرف بیشتر از حداکثر دوز ایمن). مخصوصاً در هنگام مصرف مایعات دارویی، بیمار باید دقت داشته باشد که به اندازه تجویز شده مصرف کند. برای این کار باید توجه داشته باشد پیمانه را کاملاً پر از دارو بکند. در مواردی که از قاشق به عنوان پیمانه استفاده شود، باید نوع قاشق را در نظر داشته باشد، چون قاشقهای مختلف از نظر حجم با هم متفاوت هستند. جهت نسخه خوانی باید کلاس های مربوطه را بگذرانید.
در جدول ذیل کلیهی اشکال دارویی همراه با نام علمی و علامت اختصاری آنها ارایه شدهاند. یادگیری آنها برای یک تکنسین داروخانه از ضروریات است.
علامت اختصاری نام انگلیسی نام فارسی
Pow Powder پودر
Gra Granule گرانول
Cap Capsule کپسول
Pearl پرل
Tab Tablet
قرص
Comp Comprime
Compressed Tab قرص فشرده شده ساده
Eff. Tab Effervescent Tab قرص جوشان
Chew. Tab Chewable Tab قرص جویدنی
Buccal Tab قرص دهانی (گونه ای)
Lozenge = Troch قرص مکیدنی
Scored Tab قرص خط دار
M.C. Tab Micro Coated Tab قرص میکروکوت
S.C. Tab Sugar Coated Tab قرص با روکش قندی
F.C. Tab Film Coated Tab قرص با روکش فیلم
E.C. Tab Enteric Coated Tab
قرص با روکش رودهای
G.R. Tab Gastro Resistant Tab
S.R Tab Sustained Release Tab قرص با روکش آهسته رهش یا پیوسته رهش
(رهش کنترل شده)
E.R & X.R Tab Extended Release Tab
C.R Tab Controlled Release Tab
P.R Tab Prolonged Release Tab
M.R Tab Modified Release Tab
Oral. Sol Oral Solution محلول خوراکی
Syr Syrup شربت
Elexir الگزیر
Susp Suspension سوسپانسیون
gtt Oral Drop قطره خوراکی
Sub. Tab Sublingual Tab قرص زیرزبانی
Sub. Pearl Sublingual Pearl پرل زیرزبانی
Sub. Spray Sublingual Spray اسپری زیرزبانی
Amp Ampule آمپول
Prefilled Syring سرنگ از قبل پرشده
Vial ویال
Pen پن (قلم دارویی)
Sol for Inf Solution for IV Infusion محلول انفوزیون
وریدی (سرم)
Top. Sol Topical Solution محلول موضعی
Top. Gel Topical Gel ژل
Lot Lotion لوسیون
Top. Cream Topical Cream کرم
Top. Oint Topical Ointment پماد
Patch Transdermal Patch پچ ترنسدرمال
Supp Suppository شیاف
Enema انما (تنقیه، اماله)
Rec. Oint Rectal Ointment پماد مقعدی
Vag. Dutch Vaginal Dutch دوش واژینال
Vag. Supp Vaginal Suppository شیاف واژینال
Vag. Cream Vaginal Cream کرم واژینال
Vag. Oint Vaginal Ointment پماد واژینال
Vag. Tab Vaginal Tablet قرص واژینال
Inhaler, Spray, Puffer اسپری ریوی
Neb Nebulizer محلول یا سوسپانسیون استنشاقی
Sol or Susp for Inhalation Solution or Suspention
for Inhalation
Inhal. Cap Inhalation Cap کپسول استنشاقی
Nas. Spray Nasal. Spray اسپری بینی
Nas. Drop Nasal. Drop قطره بینی
Eye. Drop قطره چشمی
Opht. Drop Ophtalmic. Drop
Eye. Oint Eye. Ointment پماد چشمی
Opht. Oint Ophtalmic. Ointment
Eye. Gel ژل چشمی
Opht. Gel Ophtalmic. Gel
Ear. Drop قطره گوشی
Paste خمیر دهانی
Orabase. Oint Orabase Ointment
Mouthwash دهانشویه
داروهای تزریقی معمولاً به سه شیوه وریدی، عضلانی و زیرپوستی تزریق میشوند. البته شیوههای دیگری مانند تزریق داخل جلدی، داخل نخاعی و داخل مفصلی نیز وجود دارد. آمپول، ویال، محلول انفوزیون وریدی (سرم)، سرنگ آماده تزریق و پن معروفترین اشکال دارویی تزریقی هستند.
از جمله مهمترین مزایای این اشکال دارویی میتوان به موارد ذیل اشاره نمود: ورود سریع دارو به بدن و در نتیجه اثر بخشی فوری، ورود تمام دارو به بدن و فراهمیزیستی بسیار بالا، امکان طراحی داروهایی با اثربخشی طولانی مدت (Depo)، امکان تجویز داروهایی که از راه گوارشی امکان جذب ندارند. (مثل آمینوگلیکوزیدها).
از جمله محدودیتهای اشکال دارویی تزریقی میتوان به این موارد اشاره نمود: الزام استريل بودن وسایل تزریق، نياز به وجود فرد ماهر براي تزريق، ايجاد درد در محل تزريق، امکان آسيب به بافت محل تزريق، امكان آسیب جبران ناپذیر در صورت تزریق اشتباه و ناایمن و انتقال بيماريهاي خطرناك مانند ايدز و هپاتیت، قيمت بالاتر نسبت به سایر اشکال دارویی.
داروهای تزریقی آهسته رهش
اشکال دارویی تزریقی عضلانی که بصورت Depo ساخته شدهاند قرار است در فاصلهی زمانی طولانیتری جذب خون شوند پس استفاده از حولهی آب گرم و ماساژ پس از تزریق که باعث جمع شدن خون در آن ناحیه و جذب سریع دارو میشوند عملاً هدف آهسته رهش بودن داروهای تزریقی دپو را مختل میکنند.
آمپول
داروهای تزریقی در حجم کم معمولاً بصورت آمپول ساخته میشوند. آمپولها یک بار مصرف بوده و باقیمانده آنها قابل نگهداری نیست.
سرنگ آماده تزریق
سرنگ از قبل پر شدهیا آماده تزریق برای داروهای تزریقی در حجم کم با قابلیت تزریق آسان، فوری و اورژانسی طراحی شده است. این شکل یک بار مصرف بوده و باقیمانده آنها قابل نگهداری نیست.
ویال
داروهای تزریقی در حجم کم (ولی بیشتر از آمپول) بصورت ویال ساخته میشوند. ویالها چند بار مصرف بوده و باقیمانده قابل نگهداری است و مدت نگهداری به نوع دارو و شرایط نگهداری بستگی دارد. ویالها محتوی محلول یا پودر برای تهیه محلول یا سوسپانسیون هستند.
پن
پن یا قلم دارویی برای داروهای تزریقی در حجم کم با قابلیت تزریق آسان، قابل تنظیم دوز و فوری طراحی شده است. پنها چند بار مصرف بوده و باقیمانده قابل نگهداری است و مدت نگهداری به نوع دارو و شرایط نگهداری بستگی دارد. به محفظه داروی درون پن کارتریج میگویند.
محلول انفوزیون وریدی (سرم)
داروهای تزریقی در حجم زیاد را بصورت محلول انفوزیون وریدی (سرم) میسازند.
اگر شما دارای مدرک معتبر نسخه خوانی باشید به راحتی می توانید کار نسخه خوانی را انجام دهید.
قطره چیست؟
شاید منطقی آن باشد که قطرهیا Drop را بیش از آنکهیک شکل دارویی بدانیم، به عنوان یک بسته بندی درنظر بگیریم. در واقع همهی اشکال دارویی محلول را میتوان به صورت قطره ساخت. ویژگی قطره در کم حجم بودن آن است. لذا وقتی مقادیر کمیاز دارو مورد نیاز باشد (مثلاً برای اطفال یا برای چشم) یا تنظیم دوز خیلی دقیق مد نظر باشد، دارو را بصورت قطره میسازند. قطرهها ماهیتاً ممکن است محلول، شربت، الگزیر، سوسپانسیون، دهانشویهیا لوسیون باشند.
اشکال دارویی زیرزبانی (Sublingual)
قرص زیرزبانی، پرل زیر زبانی و اسپری زیرزبانی معروفترین اشکال دارویی از این مسیر هستند. داروهایی که در اثر اسید معدهیا توسط آنزیمهای دستگاه گوارش و کبد از بین میروند، یا جذب کمیاز روده دارند به صورت زیر زبانی ساخته میشوند. در مسیر زیرزبانی عبور اول کبدی وجود ندارد. بزاق دهان را پس از مصرف داروهای زیر زبانی تا چند دقیقه نباید بلعید. اسپری زیرزبانی پون محلول است در این مسیر سریعترین جذب را دارد.
اگر علاقه دارید تکنسین داروخانه شوید باید دوره های آموزش تکنسین داروخانه را طی کنید.
روکش میکروکوت
ایجاد انواع روکشهای رودهای و پیوستهرهش روی گرانولها (روکش روی گرانولها قبل از پرس قرص) را میکروکوت گویند. بدین ترتیب امکان ایجاد ویژگی روکش رودهای و پیوستهرهش در کپسولها هم ممکن خواهد شد (پر کردن کپسولهای سخت از گرانولهای میکروکوت شده).
قابلیت نصف کردن قرصها
پاسخ به این سوال بسیار پرکاربرد که آیا قرصی را میتوان نصف کرد یا نه با دو نکته صورت میگیرد. اولاً شکستن قرصهای دارای روکش قندی و فیلم (لایه نازک) منجر به احساس طعم تلخ یا تحریک موضعی مخاط میشود. ثانیاً شکستن قرصهای دارای روکش روده ای و پیوسته رهش، باعث از دست رفتن قابلیت روکش آنها میشود (مگر اینکه میکروکوت باشند). با دانستن این نکات میتوان در هر مورد بهترین پاسخ را داد. به قرصهایی که بتوان آنها را نصف کرد قرص خطدار گویند.
محلول خوراکی
محلولهای خوراکی از ترکیب دارو و حلال (معمولاً آب) بدست میآیند. در این شکل دارویی اگر دارو ذاتاً تلخ باشد طعم بد دارو کاملاً حس میشود. محلولها معمولاً شفاف و رقیق هستند.
شربت
شربتها فرآوردههایی مایع شامل آب، شیرین کننده و دارو هستند. مزه نامطبوع دارو به علت وجود شیرین کننده تاحدی پوشیده میشود. محلولها معمولاً شفاف و غلیظ هستند.
الگزیر
در الگزیرها علاوه بر آب، شیرین کننده و دارو، الکل هم وجود دارد. وجود الکل سبب حل شدن داروهایی میشود که در آب نامحلول یا کم محلول هستند. به علت وجود الکل، الگزیرها باید در ظروف کاملاً بسته و دور از حرارت نگهداری شوند. الگزیرها معمولاً شفاف و غلیظ هستند.
سوسپانسیون خوراکی
سوسپانسیون شامل پراکنده شدن پودر یا گرانول دارو در آب است که گاهی به صورت آماده بسته بندی میشود و گاهی در هنگام مصرف توسط بیمار تهیه میگردد. داروهایی که در آب ناپایدار هستند را میتوان به این شکل تهیه کرد و سپس در هنگام مصرف به صورت محلول درآورد. معمولاً قسمت بالای ظروف حاوی سوسپانسیونها دارای فضای خالی زیادیست تا تکان دادن و هم زدن آنها راحت صورت گیرد. سوسپانسیونها با هم زدن پراکنده و در حالت سکون، ته نشین میشوند.
جهت نسخه خوانی باید دارای مدرک معتبر نسخه خوانی باشید.
پودر، گرانول، قرص، کپسول و پرل مهمترین اشکال دارویی خوراکی جامد و محلول، شربت، الگزیر و سوسپانسیون مهمترین اشکال دارویی خوراکی مایع هستند.
پودر و گرانول
گرانول داروها از بهم چسبیدن ذرات پودر آنها به وجود میآید. حل کردن پودر داروها در آب بسیار سخت است ولی میتوان گرانول آنها را به راحتی حل نمود. همچنین ساخت گرانول از پودر داروها باعث افزایش پایداری میگردد. در این شکل دارویی اگر دارو ذاتاً تلخ باشد طعم بد دارو کاملاً حس میشود.
کپسول
جنس پوستهی کپسولها از ژلاتین است که در محیط معده حل شده و بدون اینکه جذب خون شود دفع میگردد و بی اثر است. معمولاً در مقایسه با قرص ماده موثره بیشتری را در کپسول میتوان وارد نمود. کپسولها به دو نوع سخت و نرم تقسیم میشوند. کپسولهای نرم با محلول حاوی دارو و کپسولهای سخت با پودر یا گرانول دارو پر میشوند. به کپسولهای نرمیکه کشیده نبوده و بصورت کروی باشند "پرل" میگویند. پرلها هم بصورت خوراکی و هم بصورت زیرزبانی ساخته میشوند.
جهت نسخه پیجی باید دوره های آموزش نسخه پیچی را طی کنید.
دفع فرایند پاکسازی و حذف باقیمانده مواد دارویی از بدن و خارج نمودن آنهاست. اصلیترین مسیر دفع دارو از بدن از طریق کلیه است. خون وارد گلومرولهای کلیه میشود، مواد زائد از آن عبور کرده و به طرف دیگر میروند و ادرار را میسازند و مواد غیر زائد به خون برمیگردند. دفع مواد دفعی از بدن گاهی هم از طریق صفرا، اشک، عرق و سایر ترشحات بدن صورت میگیرد.
نیمه عمر: به زمانی که طول میکشد تا مقدار داروی موجود در خون نصف شود یک نیمه عمر گویند. مثلاً وقتی بیان میشود نیمه عمر دارویی 3 ساعت است یعنی آن مقداری از دارو که توانست به خون برسد 3 ساعت دیگر نصف آن دفع شده است.
چه عواملی تعیین میکنند چه مقدار از یک دارو برای بیمار نیاز است؟
1) حداقل دوز موثر دارو
2) فراهمیزیستی
3) وزن بیمار
4) نوع و شدت بیماری
چه عواملی تعیین میکنند هر چند ساعت یکبار از یک دارو استفاده شود؟
1) حداکثر دوز ایمن دارو
2) فراهمیزیستی
3) نیمه عمر دارو
4) نوع و شدت بیماری
اگر علاقه به یادگیری نسخه خوانی دارید باید دارای مدرک معتبر نسخه خوانی باشید.
مرحلهی توزیع و پخش دارو در بدن
خون در بدن ما در تمام قسمتها میچرخد و تبع آن دارو که وارد خون شده است هم در همه جا پخش میشود. توزیع، نفوذ و انتشار مواد دارویی به داخل اندامها، بافتها و مایع بین سلولی است. داروهائی که در حالت اتصال با پروتئینهای پلاسمائی در جریان خون گردش میکنند "متصل به پروتئین" و آنهائی که متصل نیستند، "آزاد" نامیده میشوند. تنها بخش آزاد میتواند از سد خونی مغزی عبور کند. دارو توسط خون در همه جای بدن پخش میشود پس چطور اثر میکند؟ در بخش مربوط به نحوه اثر دارو به این سوال پاسخ داده خواهد شد.
مرحله متابولیسم و حذف دارو از خون
در مرحلهی متابولیسم، مولکول دارو به اجزای سازندهی خود شکسته و معمولاً غیر فعال میشود. در نهایت قطعات حاصل از شکستن مولکول دارو از طریق ادرار، مدفوع و دیگر راههای دفعی، از بدن خارج خواهند شد. کبد با شکستن مولکولهای دارو یا اضافه کردن چیزی به آن دارو را غیرفعال میکند و بقایای حاصل از این غیرفعال شدن باید از بدن دفع شود. یکی از وظایف مهم کبد علاوه بر تنظیم قند خون مسمومیت زدایی از مواد غذایی جذب شده از راه گوارش است. از نظر کبد داروها به عنوان مواد سمیشناخته میشوند کبد تلاش میکند این عوامل را از بدن حذف نماید. متابولیسم کبدی، به روشهای مختلف انجام میشود مانند: اکسیداسیون، احیا، هیدرولیز، پیوستن سایر عوامل به مولکول اصلی (کونژگاسیون)، خرد کردن مولکول و یا تغییر ایزومری. هدف کبد در انجام این کار، تسهیل در دفع دارو است که اگر دارو، محلول در آب شود از طریق کلیه راحت دفع خواهد شد. آنزیمهایی که عمل متابولیسم را انجام میدهند در همه نقاط بدن وجود دارند ولی در کبد بسیار متمرکزند. متابولیسم کبدی افراد بسیار متفاوت است، در بعضی افراد متابولیسم کبدی به قدری سریع اتفاق میافتد که میزان دارو به اندازه درمانی خود در موضع هدف نمیرسد به همین دلیل، دارو بر روی بعضی افراد بی اثر است. بر عکس در برخی افراد، متابولیسم کبدی به اندازه ای ناچیز است که اغلب داروها با دوز درمانی، در این افراد مسمومیت ایجاد میکند. عواملی که در متابولیسم کبدی دخیل است عبارتند از ژنتیک، بیماریهای مزمن کبدی، نارسایی قلبی و تداخلات داروئی.
اگر می خواهید تکنسین داروخانه شوید باید دارای مدرک معتبر تکنسین داروخانه باشید.
جذب دارو یعنی رسیدن دارو به خون. مرحله جذب شامل 3 زیرمرحله به شرح ذیل است: 1) انحلال 2) عبور از غشا 3) ورود به مویرگها. همه این سه زیرمرحله برای همه مسیرهای ورود زیر اتفاق میافتد. مسیرهای ورود دارو به بدن بسیار متنوع هستند. از مهمترین آنها میتوان به موارد ذیل اشاره نمود: گوارش (بلع)، زیرزبان، تزریق، پوست، رکتوم (مقعد)، واژینال (زنانه)، ریه، بینی، چشم، گوش، داخل دهان و....
1- گوارش (بلع): در این مسیر دارو پس از عبور از مری وارد معده میشود. معده عضوی است عضلانی و چند لایه. به خاطر تولید اسید هیدروکلریک در معده محدوده PH آن بین ۱ تا ۴ است که بستگی به نوع جاندار، غذای درون معده، زمان آن در طول روز و مصرف دارو دارد. اسید معده توسط سلولهای جداری ترشح میشود. برخی از سلولهای معده همچنین برای حفاظت از مخاط آن اسید را معکوس ترشح میکنند. فاکتور داخلی نیز در معده ترشح میشود و با اتصال به ویتامین ب۱۲ نقش مهمیدر جذب این ویتامین دارد. دارو در معده به ذرات کوچکی خرد میشود تا بتواند در روده باریک جذب شود. در طول روز حدود ۲ تا ۳ لیتر اسید در معده ترشح میشود که بیشترین مقدار ترشح در غروب است. در معده مرحلهی اول جذب یعنی انحلال اتفاق میافتد. انحلال تبدیل شدن یک ماده به مولکولهای سازندهاش و قرار گرفتن مولکولهای آن لابهلای مولکولهای حلال. مانند حل شدن شکر در آب که مولکولهای شکر لابهلای مولکولهای آب قرار میگیرد و پس از انحلال اثری از مولکولهای شکر وجود ندارد. با این تعریف خاک رس در آب حل نمیشود و فرآیند انحلال اتفاق نمیافتد چون خاک رس به مولکولهایش تبدیل نمیشود.
در معده 2 عامل موثر بر دارو وجود دارد: اسید و غذا. اسید تا جایی که بتواند دارو را تخریب میکند لذا بخشی از دارو توسط اسید معده از بین میرود. از طرفی دارو تا بتواند به غذا وصل میشود و از طریق مدفوع دفع میشود و مقدار جذب را کاهش مییابد. از طرفی دیگر غذا اثر محافظتی برای معده دارد و عوارض گوارشی ناشی از خوردن دارو را کاهش میدهد. در واقع غذا هم اثر خوب دارد هم بد. الف) اثر مثبت: غذا باعث حفاظت معده در مقابل عوارض گوارشی دارو میشود لذا داروهایی که عارضهی گوارشی زیادی دارند باید با معدهی پر خورده شوند تا غذا از معده محافظت کند. ب) اثر منفی: مقداری از دارو که به مولکولهای غذا چسبیده است دفع میشود لذا بعضی از داروها باید با معده خالی خورده شوند تا به مولکولهای غذا نچسبند و از بدن دفع نشوند. پس فرمول ثابتی برای مصرف دارو بعد یا قبل غذا نداریم. مثلاً درصد بالایی از داروی ضد باکتری سیپروفلوکساسین به غذا وصل شده و دفع میشود، لذا توصیه میشود با معدهی خالی خورده شود. از سوی دیگر مفنامیک اسید حتماً باید با معدهی پر خورده شود تا غذا از معده در مقابل عوارض گوارشی مفنامیک اسید جلوگیری کند، در غیر اینصورت بروز زخم معده پس از مدتی حتمیاست.
فهرست برخی داروهایی که بهتر است با معده پر (بعد غذا) مصرف شوند:
Fluoxetine, Sertraline, Fluraxamine, Citalopram, Escitalopram, Paroxetine, Levodopa, Levodopa B, Levodopa C, Levodopa-C-Entacapone, Pancratin, Digestive, Dexamethasone, Betamethasone, Precnisolone, Deflazacort, Fludrocortisone, Aspirin, Ibuprofen, Diclofenac, Mefnamic acid, Piroxicam, Indomethacin, Naproxen, Meloxicam, Ketorolac, Tolmetin, Varnicline
فهرست برخی داروهایی که بهتر است با معده خالی (قبل غذا) مصرف شوند:
Azithromycin, Ciprofloxacin, Erythromycin, Clarithromycin, Omeprazole, Pantoprazol, Esomepeazole, Lansoprazole, Rabeprazole, Sucralfate, Bismuth, Hyoscine, Dicyclomine, Clidinume C, Mebeverine, Propantheline, Levothyrovine, Liothyronine.
نوعی از پوشش قرصها به نام انتریک کوت وجود دارد که موجب حفاظت از قرص در مقابل اسید معده میشود. در فصل بعدی این موضوع بیشتر بررسی خواهد شد. محتویات معده بصورت منظم به سمت روده باریک حرکت میکند، لذا دارو پس از انحلال وارد روده باریک (کوچک) میشود. روده باریک طولانیترین قسمت دستگاه گوارش است که حدود ۵ تا ۶ متر طول دارد. اولین قسمت از روده باریک که بلافاصله پس از معده قرار دارد، اصطلاحاً دوازدههیا دئودنوم نامیده شدهاست. وقتی محتویات معده وارد دوازدهه میشود، به علت مخلوط بودن با اسید معده، هنوز اسیدی هستند. در محل دوازدهه، یک شیره گوارشی قلیایی به نام سدیم بیکربنات به این مخلوط اضافه میگردد تا حالت اسیدی آن را خنثی نماید. بر اثر انقباضات موجی شکل و منظم عضلات دیواره رودهها، غذا در طول روده حرکت کرده و به جلو میرود. دیواره رودهها صاف نیست بلکه دارای میلیونها چین خوردگی است. پرزهای روده بر روی این چینها وجود دارند. سطح غشای پوششی روده باریک در سمت فضای داخلی روده چین میخورد و ریزپرزها را به وجود میآورد. پرزها باعث میشوند که سطح وسیعی در رودهها ایجاد شود تا جذب غذاها بهتر صورت گیرد. پس روده دارای ویژگی بسیار خاصی است که همانا داشتن سطح زیاد میباشد. اگر روده کوچک فقط یک لوله ساده بود، سطح آن تنها حدود نیم متر مربع بود. اما وجود ریزپرزها مساحت روده کوچک را به حدود 200 متر مربع یا حدود یک زمین تنیس افزایش میدهد! چون جذب قرار است در روده اتفاق بیفتد یعنی مولکولها باید از طریق سلولهای سطح روده جذب شوند. این مولکولها باید به اندازهای کوچک باشند تا بتوانند از لابهلای غشای سلول روده وارد سلول شوند. در این طرف روده مویرگها در انتظار مولکولهای دارو هستند.
مویرگها رگهای خونی بسیار ظریفی هستند که شریانچهها به آنها میرسند. مویرگها در حدود ۱۰ میکرومتر قطر دارند و فضای درونی آنها فقط برای جاگیری چند گلبول قرمز کفایت میکند. دیواره مویرگ متشکل از یک ردیف سلول پهن و نازک به نام آندوتلیوم پوششی میباشد. این بافت پوششی دارای منافذی است که از طریق آنها مواد شامل داروها، گازهای تنفسی، آب، مواد غذایی ساده و سایر مولکولها میتوانند بین خون و سلولها مبادله شوند. بهطوریکه در هر سانتیمتر مربع از سطح مویرگ، چندین میلیون درز یا سوراخ ریز وجود دارد. به همان نسبت قسمتهایی از بدن که خون بیشتری وجود دارد قرمزتر است. اگر پوست را گرم کنیم قرمز میشود؛ چرا؟ چون پر خون میشود. اطراف روده پر از مویرگهای خونی است و مولکولهای دارو نیز با عبور از جدار غشاء وارد خون میشوند. دارو وقتی وارد مویرگ شد مویرگها به هم متصل شده و یک رگ بزرگتر را تشکیل میدهند و تا جایی که در نهایت رگهای اصلی به قلب میرسند و خون درون آنها با پمپاژ قلب در تمام بدن پخش میشوند. اما رگهایی که از روده کوچک میآیند به جریان خون اصلی وارد نمیشوند و اول به کبد میروند. چرا؟ بدن انسان طوری طراحی شده که هر چیزی که بلعیده میشود فوراً در تمام بدن پخش نشود. کبد مثل یک فیلتر عمل میکند. تمام خون دستگاه گوارش توسط سیاهرگی به نام ورید باب جمعآوری شده و وارد کبد میشود و تمام مواد جذب شده از لوله گوارشی از کبد عبور میکند. پس اصلی ترین کار کبد به دام انداختن سموم و تصفیه آنها با تبدیل کردنشان به مواد بیضرر است، لذا کبد است که متابولیسم داروها را در بدن بر عهده دارد. وظیفهی آنزیمهای کبدی این است که به هر مادهی غریبهای اجازهی ورود به خون ندهند. لذا تنظیم دوز دارو در کسانی که دچار نارسایی کبدی یا افزایش آنزیمهای کبدی هستند با افراد عادی متفاوت و البته حساستر است. بعد از گذشتن از کبد مولکولهای باقیمانده دارو، وارد جریان اصلی خون میشوند. در نهایت رگهای خروجی از کبد با طی مسیری به قلب رسیده و خون درون آنها با پمپاژ قلب در تمام بدن پخش میشوند. این فرآیندها را عبور یا گذر اول کبدی مینامند. مقداری از دارو توسط اسید در معده از بین میرود، مقداری از دارو به غذا وصل میشود و دفع میشود و مقدار خیلی زیادی از دارو نیز توسط کبد از بین میرود. فراهمیزیستی به درصدی از داروی مصرف شده که از مراحل مختلف جذب، اعم از دستگاه گوارش، کبد، و غیره عبور کرده و به گردش خون عمومیبدن میرسد، فراهمیزیستی یا زیست دستیابی میگویند. برای مثال فرض میکنیم 100 میلیگرم از یک دارو که بلعیده شده و 10 میلیگرم آن توسط اسید، 10 میلیگرم آن توسط غذا و20 میلیگرم هم در کبد از بین رفته است، لذا فقط 60 میلیگرم باقی میماند که وارد جریان اصلی خون میشود. پس فراهمیزیستی این دارو 60 درصد است. فراهمیزیستی داروها با هم برابر نیست. دارویی وجود دارد که فراهمیزیستی آن 99 درصد است یعنی 1 درصد آن از بین میرود. همچنین دارویی وجود دارد که فراهمیزیستی آن 1درصد است و 99 درصد آن در مسیر رسیدن به گردش اصلی خون بدن از بین میرود. فراهمیزیستی یک دارو در افراد مختلف، متفاوت است. چون غذای موجود در معدهی همهی انسانها یکی نبوده و میزان اسید موجود در معدهی افراد مختلف نیز متفاوت است. از طرفی میزان فعالیت کبد انسانها و سالم یا نارسا بودن آن هم تفاوت دارد. لذا فراهمیزیستی یک دارو در بین انسانهای مختلف نیز متفاوت میشود ولی میزان تفاوت معمولاً قابل چشمپوشی است، مگر اینکه نارسایی کبدی وجود داشته باشد.
2. زیر زبان: زیر زبان ما نسبت به خیلی از نقاط بدن گرمتر است. در زیر زبان تعداد بسیار زیادی مویرگ وجود دارد. خون زیر زبان چند صد برابر مقدار خون زیر پوست انسان است. از طرفی بزاق نیز وجود دارد که باعث سریعتر حل شدن دارو میشود. دارویی که برای زیر زبان تهیه میشود را بنحوی درست میکنند که زود حل شود، لذا انحلال یک تا دو دقیقه بیشتر زمان نمیبرد. غشای مخاط زیر زبان بسیار نازک است لذا سرعت عبور از غشا بسیار بالاست. در نهایت رگهایی که خون زیر زبان را جمع میکنند به کبد نمیروند و عبور اول کبدی ندارند لذا دارو مستقیماً وارد جریان اصلی خون بدن میشود. فراهمیزیستی و سرعت جذب در مصرف داروهای زیر زبانی بسیار بالاست. نکته بسیار مهم این است که بلع بزاق باعث میشود دارو وارد پروسهی بلع (گوارش) شده و مزایای داروی زیرزبانی از دست برود. لذا باید به بیماران توصیه نمود تا چند دقیقه بعد از مصرف داروی زیر زبانی از بلع بزاق خود خودداری نمایند تا دارو کاملاً جذب شود.
3. تزریق: تزریق به وارد کردن داروهای مایع به داخل بدن با استفاده از سرنگ و سرسوزن تیز گویند. عمل تزریق بجز سرنگ با وسایل دیگری همچون جت اینجکتور (افشانه زیر پوست بدون سوزن) نیز انجام میشود. محلول تزریقی شکل مایع دارویی عاری از میکروب است که معمولاً به وسیله سوزن به بدن انسان وارد میشود. اصلی ترین روشهای تزریق بدین شرح هستند:
IV تزریق وریدی
IM تزریق عضلانی
SC تزریق زیر جلدی
تزریق وریدی به ورود بدون واسطه و مستقیم دارو به جریان اصلی خون بدن میگویند. فراهمیزیستی داروهای وریدی 100% است، چون داروی تزریق شده کاملاً وارد خون میشود. سریعترین راه جذب دارو تزریق وریدی است. تزریق عضلانی رایج ترین نوع انواع تزریق است. هنگامیکه دارو جذب گوارشی خوبی ندارد یا به معده آسیب میزند یا پس از جذب در کبد به مقدار زیاد تخریب میشود این روش میتواند یک جایگزین خوب باشد. در بین روشهای مختلف تزریق، چنانچه مقدار دارو زیاد باشد یا بافتهای سطحی را تحریک کند آن را عضلانی تزریق میکنیم. در تزریق عضلانی تکنولوژی به نام Depo وجود دارد. هدف از تکنولوژی Depo این است که باعث شود جذب داروی تزریق شده در عضله، طول بکشد. در فصل بعدی این مورد با تشریح بیشتری بررسی خواهد شد. داروی وارد شده به عضله کمکم جذب مویرگها شده و رگهای بزرگتر نیز مستقیماً، به جریان خون اصلی بدن میریزند. در این روش نیز عبور اول کبدی وجود ندارد لذا فراهمیزیستی داروهای عضلانی بسیار بالاست ولی سرعت جذب از تزریق وریدی کمتر است. تزریق زیرپوستی یا زیرجلدی جهت تزریق بسیاری از داروها ازجمله انسولین مورد استفاده قرار میگیرد. بافت زیرپوست یک بافت همبند غنی از چربی با خونرسانی کم بوده و به همین دلیل معمولاً سرعت جذب دارو در آن طولانی تر از عضله است. هدف از تزریق زیر جلدی، جذب آرام دارو و با حجم تزریق محدود میباشد. این روش جهت تزریق داروهایی مثل انسولین که باید بطور تدریجی جذب شود، روش ایدهآلی بوده که با کمترین درد، امکان تکرار چندین نوبت تزریق را فراهم میسازد. از ماساژ دادن ناحیه، پس از تزریق داروهای زیرپوستی باید خودداری شود چراکه باعث جذب سریعتر دارو و بهم خوردن نظم برنامه درمانی میگردد. دارو پس از ورود به مویرگهای زیر پوست و رگهای بزرگتر، به جریان خون اصلی بدن میرسد. در این روش نیز عبور اول کبدی وجود ندارد لذا فراهمیزیستی داروهای عضلانی بسیار بالاست ولی سرعت جذب از تزریق وریدی و عضلانی خیلی کمتر است.
4. پوست: هر چند اکثر قسمتهای پوست ضخامتی کمتر از ۶ میلیمتر دارند، اما پوست یک لایه محافظتی قوی است. جزء اصلی سطح پوست یک پروتئین فیبری است که کراتین نام دارد. این ماده را میتوان در مو که ایجاد حفاظت و گرما میکند و در ناخنها هم پیدا کرد. پوست یک سد دفاعی کاملاً مؤثر در برابر میکروارگانیسمها و مواد مضر ایجاد میکند، اما این سد بیشترین تأثیر را زمانی دارد که سطح آن دست نخورده باقی بماند. لایه سطحی پوست محل جذب داروهای محافظت کننده پوست و لایه دوم پوست محل جذب مرطوب کنندهها و لایه بردارهاست. اپیدرم محل اصلی جذب ضد التهابها و بیحس کنندهها و درم محل جذب ضد خارشها و آنتی هیستامینهاست. پوست میتواند محل جذب داروهای سیستمیک بدون اثر بر روی موضع باشد که از جمله نیتروگلیسیرین با تاثیر بر گردش خون پوست، عملکرد خود را ایفا میکند. عواملی از جمله سن، خصوصیات پوست، مکان مورد استفاده و جریان خون موضعی منطقه بر جذب موضعی داروها موثر هستند. داروهای موضعی بدلیل فاصله کم بین امکان مصرف دارو و محل جذب، پاسخ سریعتر، مصرف داروی کمتر، قیمت مناسبتر و کاهش عوارض جانبی دارو میتواند ایدهآل باشند. در پوست ما آب وجود دارد هرچند کم. وقتی پوست خشک میشود در واقع آب پوست کم شده است. در لابهلای سلولهای بیرونیترین لایهی پوست (لایهی شاخی) مولکولهای آب وجود دارد. زیرپوست هم چربی هست که خود کاهنده سرعت جذب میباشد. لذا کمترین سرعت جذب را در جذب پوستی داریم.
5. رکتوم (مقعد): در ناحیه مقعد فقط مقدار خیلی کمیآب وجود دارد لذا ذوب شدن شیاف نقش بیشتری در تبدیل دارو به مولکولهایش دارد تا انحلال مستقیم. در واقع نقش اصلی همان ذوب شدن شیاف است. شیافها در دمای اتاق قوام خود را حفظ میکند. ولی در دمای بدن انسان در مدت 1 تا 2 دقیقه ذوب میشود (تبدیل شدن جامد به مایع). اگر تا 15 دقیقه بعد از مصرف شیاف، مدفوع دفع شود عملاً دارو هم دفع شده است. در آن طرف جداره راست روده (انتهای روده بزرگ) مویرگها حضور دارند و دارو پس از عبور از غشا وارد آنها میشود. از 3 رگ اصلی که از ناحیه راست روده خارج میشوند یکی به کبد میروند و دو تا به جریان اصلی خون بدن وارد میشوند. لذا فراهمیزیستی از مسیر بلع گوارشی بیشتر ولی از مسیر تزریق و زیر زبان کمتر خواهد بود.
جهت نسخه خوانی باید دارای مدرک معتبر نسخه خوانی باشید.
آدرس محل تشکیل کلاسها :
میدان انقلاب خیابان آزادی روبه روی ایستگاه بی آرتی قریب نبش خیابان والعصر پلاک ۱۰۹ ساختمان پزشکان تمجیدی طبقه ۴
پست الکترونیک :Elme.salamat@gmail.com
تلفن های مرکز آموزش:
02166575754
09010580311
سوالات خود را با ما در میان بگذارید.